Bestemming; Kota Kinabalu

Hallowa!!

Ten eerste sorry voor mijn slechte reisverslag van vorige keer. Ik wou snel wat typen maar zat op een piep computer! ;)

Vorige week (2 januari) vertrokken we naar een ander hostel in de stad. Deze ligt meer in het centrum. We hadden geboekt voor een kamer gedeeld met andere mensen en gemixed (jongens/meiden). Dit is natuurlijk goedkoper en ons interesseert dat niet zo, dat het gemixed is. We hadden alleen niet verwacht dat we de kamer met 6 andere moesten delen in een ruimte van max. 8m2. Misschien is dit normaal voor hostels maar wij moesten hier wel even aan wennen. Haast geen ruimte om maar iets kwijt te kunnen. Je moest je spullen in bed leggen want op de grond was geen plaats. Gelukkig waren we merendeel uit huis dan in het hostel dus het viel uiteindelijk allemaal mee. De laatste 3 nachten hadden we nog geen hostel geboekt en hebben dit in hetzelfde hostel bijgeboekt maar wel op een kamer voor ons alleen!! Zooow dit was wel ff lekker!! =) veel ruimte en konden onze tas weer fatsoenlijk kwijt en even opnieuw inpakken.. ;)

Door het gedoe met de andere organisatie waar we onze tours hadden geboekt, hadden we 1 tour niet ergens anders opnieuwe geboekt; Low Waki Wildlife park. Dit wouden we evt. nog ergens anders doen maar uiteindelijk hebben we bij Sabah Tourism gevraagd of we dit ook op ons eigen houtje konden doen. Dit kon. Dus zo doende fgelopen vrijdag opzoek gegaan naar de busjes.. een busje afgehuurd (incl. chauffeur) en op naar het park. Wij dachten dat we hier wel een dagje kwijt aan waren maar naar 2 uur hadden we het al wel weer gezien. Heel slecht onderhouden (wat te verwachten is hier in deze omgeving) en klein. Er was zelfs een gids (van wel een georganiseerde tour) die wat aapjes zat te treiteren met een snoepje zodat de mensen bij hem foto's ervan konden maken... irriteerde me dood aan die vent!! Smiddags waren we alweer terug in Kota en gingen we proberen om onze manchettes te verzenden naar NL. Deze hebben we als souvenir tijdens onze tijd bij Sepilok gekocht maar waarschijnlijk krijgen we deze de Filipijnen niet in dus is er geen andere keus dan opsturen.. Dit was ook nog een gedoe.. volgens hier is het een wapen en wouden ze het niet opsturen. Dus met hoop op zegen krijg ik binnenkort een whatsappie van mijn ma dat het is aangekomen!! ;)

Zaterdag en zondag was het dan tijd om de Mount Kinabalu te gaan beklimmen. Een trail van in totaal 8,5 km heen en 8,5km weer terug. Hier keken we beide erg tegenop omdat we het gevoel hadden dat het heel zwaar ging worden... en jaa hoor... dat werd het ook!! De eerste dag zouden we 6 km gaan doen, dan ergens overnachten en dan in de nacht, zo rond 02.30 zouden we vetrekken naar de top. Die dan nog 2,5km zou zijn. En dan weer helemaal terug naar beneden!
Rond 08.50u vertrokken we met onze gids naar de top. Begin ging goed.. we hadden de vaart erin, helaas. Want bij de 1km hadden we het al zwaar met het ademhalen. Onze benen hebben de hele 6km nergens last van gehad.. op wat krampen na. Maar die ademhaling... dat was niet normaal! Rond 14.00u haalde we onze 6km punt. Even bijgekomen en proberen wat te eten. Helaas lukte dat bij mij niet zo want door het ademhalen had ik erg last van mijn borstbeen en keel gekregen. Na het eten naar bed.. dit was al rond 18.00u. Om 02.00u ging de wekker, licht ontbijt genomen en wat ibuprofens. Ik had nog namelijk last van mn keel en borstbeen en door de hoogte en ijle lucht had ik er ook nog hoofdpijn bij gekregen. Warm aangekleed want boven op de top zou het rond het vriespunt zijn. Rond 02.30u vertrokken we vol goede moed naar boven.. maar die was al snel verdwenen. Bij de eerste tredes omhoog had ik al erg last van mijn ademhaling. Rustig aangedaan en op een gegeven moment had ik dit onder controle en was ik gewend aan de ijle lucht. Helaas kreeg op dat punt Marjolijn last van de lucht en kreeg zij het zwaar. De laatste 2km moesten we met touwen omhoog klimmen. Tijdens dit liepen we dwars door een wolk heen waardoor het nog zwaarder werd en het uitzicht nog minder. Uiteindelijk kwamen we rond 06.00u aan boven op de top (4095m hoogte) en waren we net optijd voor de zonsopgang!! =D het was echt super mooi daar boven. Dus ondanks dat het zwaar was hebben we nog wel erg kunnen genieten van het uitzicht. Nog even een fotoshoot gedaan, door onze gids hahah en rond 07.15u zijn we weer naar beneden gelopen. Terug naar de 6km punt.. hier wat groter ontbijt gehad en rond 09.15u zijn we onze weg weer vervolgt naar beneden. Ook hier vertrokken we met vol goede moed... de eerste 3/4 km gingen ook redelijk maar die laatste 2 km waren een hel. Doordat je steeds beste grote stappen naar beneden moest zetten, kregen je benen, knieen en voeten ontiegelijke klappen en die waren het ergste bij de laatste 2 km. Deze laatste 2km leken wel uren te duren maar gelukkig zagen we om 14.00u het einde en hadden we het gehaald!! Super trots op onszelf!! =D

Dag erna hadden we natuurlijk ontzettend veel pijn aan onze benen en besloten we niet veel (intensiefs) te gaan doen. Omdat het smorgens al mooi weer was, zijn we naar een eiland gegaan en hebben door gechilled en gerelaxed. Dit was wel lekker met die zure benen haha.

Eergisteren (7 januari) hadden we smiddags een tour gepland; Mari-Mari cultural Village. Dit is een opgezet stadje net buiten Kota. Hier laten ze zien hoe 5 stammen van vroeger geleefd hebben. Ook kregen we een typische dansshow te zien, konden we blowpipe schieten, konden we vuur maken en kregen wat drank en koekjes ;) We konden ook een henna tattoo laten zetten maar daar hebben we voor gepast ;)

Gisteren was dan voor mij de dag dat ik mijn eerste duiken in diep zee ging maken. Mijn eerste duiken sinds het volbrengen van mijn cursus. Ik had aangegeven dat ik nog maar beginnende was en ook maar 7 duiken in totaal heb gemaakt. Helaas hadden ze hier geen rekening mee gehouden en ben ik uiteindelijk niet gaan duiken. Ik was goed nerveus en gaf dit ook aan. Eenmaal met de spullen aan en in het water lukte het me al niet om naar beneden te komen omdat ik te weinig lood had gekregen. Na wat gedoe en gezeur vanuit instructeur kant had ik uiteindelijk het goede gewicht en konden we naar beneden. Helaas ging dit al flink verkeerd. Doordat we best snel naar beneden gingen, kreeg ik mijn oren niet geklaard en ging mijn bril heel strak om mijn hoofd zitten. Hierdoor kreeg ik het idee dat mijn hoofd uitmekaar plofte. Ik had tijdens de cursus al last van mijn oren. Dat ik die afntoe niet geklaard kreeg, maar als we langzaam, meter voor meter, naar beneden gingen, ging dit gewoon goed. Helaas had de instructeur daar niet zoon zin in (naar mijn idee) en was ik er eigenlijk ook wel klaar mee. Ik ben naar de boot gezwommen en heb mezelf in de boot gehezen. Ondertussen is de instructeur geen 1x boven geweest om te kijken waar ik was en hoe het met me was. Dit vond ik wel heel slecht. Uiteindelijk ben ik niet meer gaan duiken en heb ik maar wat rondgesnorkeld op de plekken waar hun aan het duiken waren.

Vandaag de laatste volle dag in Kota Kinabalu. Morgenochtend (lokale tijd) vliegen we naar Johor Bahru. Dit ligt net boven Singapore, in het onderste deel van West-Maleisie. Hier blijven we tot en met zondagochtend, om daarna 4 dagen in Singapore te verblijven. We hebben erg zin om verder te gaan. We hebben Kota nu wel gezien en het is tijd om te gaan!

Tot snel